Separatory

Zgodnie z normami, we wszystkich miejscach, w których powstają ścieki zawierające tłuszcz roślinny lub zwierzęcy bądź substancje ropopochodne, muszą być zamontowane separatory.

Zadaniem separatora tłuszczu jest podczyszczanie ścieków pochodzących najczęściej z przemysłu spożywczego i gastronomii. Dotyczy to zwykle restauracji, stołówek, masarni, mleczarni i innych obiektów obciążających ścieki tłuszczami. W zbiornikach oleje organiczne są oddzielane grawitacyjnie oraz w procesie flotacji (unoszenia). Cząstki tłuszczu, ze względu na gęstość mniejszą od gęstości wody, gromadzą się na jej powierzchni. Specjalnie ukształtowane deflektory wymuszają odpowiedni przepływ ścieków oraz uniemożliwiają wydostanie się z separatora oddzielonych substancji tłuszczowych. Zanieczyszczenia o większej gęstości, które dostają się wraz ze ściekami, opadają na dno zbiornika. Ścieki zanieczyszczone zawiesiną należy podczyszczać w osadnikach – mogą one występować oddzielnie bądź stanowić zintegrowaną część separatora.

Separatory substancji ropopochodnych (węglowodorów) są wyposażone we wkładki koalescencyjne lub lamelowe. Występują jako zintegrowane z osadnikami lub z dodatkowymi odmulaczami, jak również z obejściami burzowymi. Mają zastosowanie przede wszystkim przy oczyszczaniu wód deszczowych i ścieków przemysłowych pochodzących m.in. z myjni samochodowych, warsztatów naprawczych, zakładów energetycznych i stacji paliw. Ich zasada działania jest podobna jak w przypadku separatorów tłuszczu. Dzięki wykorzystaniu różnicy gęstości i ciężkości węglowodorów i wody na drodze przepływu grawitacyjnego przez separator, substancje ropopochodne oddzielają się od cieczy. Separatory z wkładką koalescencyjną powodują zlepianie mikrokropel węglowodorów w większe skupiska możliwe do separacji. Cząsteczki oddzielanej cieczy unoszą się na powierzchni ścieków, tworząc warstwę o powiększającej się grubości przeznaczonej do regularnego usuwania. Substancje cięższe od wody opadają na dno tworząc osad.